Zespół Szkół w Czaplinku

Historia Liceum Ogólnokształcącego im. 3 Dywizji Strzelców Karpackich

HISTORIA LO

Czaplinek, niewielkie miasteczko w województwie zachodniopomorskim. Malowniczo położone pomiędzy dwoma jeziorami: Drawsko i Czaplino. Zwiedzając je można odnieść wrażenie, że czas płynie tu wolniej, bardziej leniwie. Można odczuć tutaj moc historii. Przechodzimy przecież obok miejsc, które pamiętają Templariuszy i Joanitów, które widziały króla Władysława Jagiełłę, Krzyżaków, Brandenburczyków, które były świadkami potęgi Starostwa Drahimskiego- granicznej strażnicy Królestwa Polskiego, które były niszczone przez wojska szwedzkie i kozackie. Miejsca, w których rozbrzmiewał język polski i niemiecki. To małe miasteczko pogranicza, targane przez historię wojen, traktatów pokojowych, zmian terytorialnych w 1945r. zostało włączone w obręb państwa polskiego.

Kontynuując zwiedzanie, można skierować się w stronę jeziora Drawskiego. Idąc główną trasą, będziemy przechodzić obok miejskiego amfiteatru. Wówczas to, po prawej stronie zauważymy niewielki, schowany wśród drzew budynek. Budynek, w którym mieści się Liceum Ogólnokształcące im. 3 Dywizji Strzelców Karpackich. Szkoła ta jest kolejnym miejscem w Czaplinku, które może opowiedzieć nam swoja historię.

Pierwsze lata po wojnie, to lata, w których rodziła się nowa, lokalna społeczność. Nowi mieszkańcy przybyli ze wszystkich stron starej i nowej Polski. Część z tych, którzy pojawili się tutaj, zostaje. Zatrzymuje ich urok tego miejsca. Były to ciężkie i niebezpieczne lata, ale przepełnione wielkim optymizmem. Powoli, lecz na trwałe zanikały ślady wojny. Zmieniły się nazwy ulic, wnętrza domów zapełniły się polskimi rodzinami. Bezpieczeństwa w mieście i jego okolicy pilnuje polska milicja, oraz polska straż pożarna. Półki sklepowe zapełniają się towarami pierwszej potrzeby. Nowi mieszkańcy spotykają się nie tylko w sklepie, ale także na miejskim targowisku, na sobotnich zabawach. Wspominają wojnę i swoje rodzinne strony. Rozmawiają o wielkiej i małej polityce. Rozmawiają o przyczynach, które zmusiły ich do przybycia tutaj. Snują plany na przyszłość. Pracy jest dużo. Nowe znajomości, przyjaźnie, pierwsze małżeństwa. Ktoś się zakochał, ktoś dostał w nos. Głośna noc po sobotniej zabawie i cicha niedziela z dźwiękiem dzwonów wzywających na mszę. Normalne życie. Tak oto rodziło się nowe miasto.

Kiedy wszystko się ustatkowało, a mieszkańcy Czaplinka poczuli się naprawdę gospodarzami tego miasteczka, zaczęto myśleć o przyszłości. Zwłaszcza o przyszłość dzieci i młodzieży. To zrodziło nową potrzebę. Tą potrzebą było powstanie w Czaplinku szkoły średniej. Duża liczba młodzieży, ambicje mieszkańców i dobra wola ówczesnych władz lokalnych- to wszystko spowodowało, że w 1965 roku została uruchomiona filia szczecineckiego Liceum Ogólnokształcącego im. Księżnej Elżbiety. W ten sposób pojawiają się pierwsi uczniowie szkoły średniej w Czaplinku. Mieszkańcy Czaplinka mogą czuć się dumni. Mają u siebie szkole średnią. Działająca filia, zwiększyła tylko apetyt na w pełni samodzielną placówkę oświatową szczebla średniego. Władze miasta i jego mieszkańcy, docenili chyba, jak wielką rolę w życiu miasteczka może odgrywać szkoła średnia. Szkoła, która nie tylko uczy, ale jest także miejscem, które kształtuje lokalne środowisko. Główną rolę w usamodzielnieniu się placówki, odegrał dyrektor Szkoły Podstawowej Stanisław Czajka. Jego pomysł a także upór, zostały docenione przez Kuratorium. Z dniem pierwszego września 1967 roku została powołana do życia samodzielna szkoła średnia- Liceum Ogólnokształcące w Czaplinku. Oczywiście, wszyscy zaangażowani w tworzenie samodzielnego liceum, zdawali sobie sprawę z ogromu trudności, jakie będą się piętrzyć. Szkoła średnia, aby mogła sprawnie funkcjonować, potrzebuje przemyślanej wizji swojego posłannictwa. Ale zanim to nastąpi, trzeba borykać się z bardziej przyziemnymi problemami. Inicjatorzy pomysłu usamodzielnienia się placówki, tych przyziemnych problemów mieli aż nadto. Musieli znaleźć (lub wybudować) odpowiedni budynek, spełniający odpowiednie kryteria, zapełnić go pomocami dydaktycznymi, oraz sprzętem potrzebnym do normalnego funkcjonowania szkoły. Musieli w końcu znaleźć kadrę pedagogiczną, która umożliwiłaby wprowadzenie pełnego zakresu przedmiotów, koniecznych w procesie kształcenia na poziomie średnim.

Nie zrażono się początkowymi trudnościami. Konkretny cel, ambicja i przekonanie o słuszności decyzji zrobiły swoje.

Na miejsce szkoły wyznaczono poniemiecki budynek (wiele trudności sprawiło dostosowanie go do potrzeb szkolnych) znajdujący się na ulicy Parkowej 2. Przyjęto nowych nauczycieli (zachęcano ich do pracy w liceum przydziałami mieszkaniowymi). Zbierano sprzęt i pomoce dydaktyczne, potrzebne do prawidłowej pracy szkoły (a był to towar deficytowy). Istnienie Liceum Ogólnokształcącego w Czaplinku stało się faktem. Posiadanie własnej szkoły średniej, nobilitowało i miasto i jego mieszkańców. Chętnych do rozpoczęcia nauki w liceum było wielu. Niestety okazało się, że niewielki budynek z trudnością pomieści następne klasy. Dlatego, już w 1967 roku władze miejskie podjęły decyzję o powiększeniu budynku (poniemiecki budynek był po prostu za mały, aby spełniać zadania oświatowe). Powołano Społeczny Komitet Dobudowy Pawilonu Szkolnego. W jego w skład weszli: Stanisław Czajka, Władysław Warmiński, Józef Komorowski, Gustaw Chamarczuk, Ireneusz Majster, Szczepan Jabłoński. W 1972 roku ukończono dobudowę pawilonu. Zwiększyło to w znaczny sposób komfort nauczania i uczenia się. W pierwszej połowie lat 90- tych dobudowano kolejne sale lekcyjne. W 2005 roku liceum wzbogaciło się o budynek szatni. Wszystkie te inwestycje stworzyły obecny kształt budynku licealnego. Rozbudowa budynku była konieczna, gdyż systematycznie rosła liczba uczniów. System jednociągowy przerodził się w wielociągowy. Oprócz klas licealnych pojawiły się klasy liceum zawodowego, później klas technikum. Dodatkowo klasy ogólne zostały zastąpione przez klasy o różnych nachyleniach (np. nachylenie biologiczno- chemiczne, matematyczno- informatyczne, humanistyczne).

Zmieniająca się rzeczywistość, wymuszała na szkole przeobrażenia. Przecież cel był jasny: absolwent liceum musi posiadać podstawy, które pozwolą mu kształtować swoją przyszłość. Wszystkie te zmiany, zostały wprowadzone po to, aby proces edukacyjny był pełniejszy i stwarzał szanse absolwentom na kontynuowanie nauki na uczelniach wyższych, lub na skuteczne poszukiwanie pracy. Doświadczona kadra pedagogiczna, dobrze wyposażone sale lekcyjne, oraz ciężka praca uczniów, skutkowała (i skutkuje) ogromem sukcesów pedagogicznych.

Teraźniejsze liceum osiągnęło sukces. Miernikiem tego sukcesu są nie tylko wysokie miejsca w rankingach szkół, czołowe miejsca w olimpiadach i konkursach ogólnopolskich, ale także to, że liceum w Czaplinku przyciąga do siebie uczniów nie tylko z całego powiatu drawskiego, ale także stało się atrakcyjne dla uczniów ze szkół z poza powiatu.

W 2004 roku Rada Pedagogiczna podjęła decyzję o przyjęciu przez liceum imienia. Zamysł nazwania liceum pojawiał się już od dawna. Nazwa miała z jednej strony wzmocnić identyfikację ze szkołą a z drugiej strony nieść ze sobą pewne ponadczasowe wartości. Zgodnie z wolą Rady, Liceum Ogólnokształcące w Czaplinku przyjęło imię 3 Dywizji Strzelców Karpackich.

Dzisiejsze Liceum to prężnie rozwijająca się szkoła średnia z olbrzymimi ambicjami. To szkoła, w której nauczyciele i uczniowie tworzą swoiste środowisko. Wszyscy się tutaj znają. Do tej szkoły chodzili, częstokroć rodzice uczniów i ich starsze rodzeństwo. Tutaj przeszłość miesza się z przyszłością. Opierając się na najlepszych i najważniejszych wartościach przeszłych pokoleń, projektuje się tutaj dzień jutrzejszy.

 Czaplinecka szkoła średnia kształci rokrocznie setki uczniów. Większość z nich po skończeniu tego liceum z powodzeniem kontynuuje naukę na uczelniach wyższych. Szkoła stara się dopasować do zmieniającej się rzeczywistości, oraz wychodzi naprzeciw zapotrzebowaniom przyszłych uczniów. Dlatego też, modyfikuje tok i specyfikę nauczania tak, aby maksymalnie wykorzystać możliwości intelektualne młodzieży.

Oddalając się od budynku liceum ma się wrażenie, że niknie wśród drzew. Szum jeziora Drawskiego, oddalonego o kilkanaście metrów od szkoły, działa kojąco.

 Jakie będą przyszłe losy Karpadczyka? Chyba nikt tego nie wie, ale szkoła ta posiada niezwykłą wolę życia. Jej siła wypływa z tego, że nauczyciele, uczniowie i absolwenci noszą ją w swoich sercach i umysłach.

UZASADNIENIE IMIENIA

W 2004 roku Rada Pedagogiczna podjęła decyzję o przyjęciu przez liceum imienia. Zamysł nazwania liceum pojawiał się już od dawna. Nazwa miała z jednej strony wzmocnić identyfikację ze szkołą a z drugiej strony nieść ze sobą pewne ponadczasowe wartości. Zgodnie z wolą Rady, Liceum Ogólnokształcące w Czaplinku przyjęło imię 3 Dywizji Strzelców Karpackich.

Dywizja reprezentowała takie wartości jak patriotyzm, odwaga, honor. Potrafiła ona nadać tym pojęciom nowy wymiar. Dla jej żołnierzy nie liczyło się miejsce, w którym walczyli, liczyło się, o co walczyli. Reprezentowali przecież dumną i nieugiętą Polskę, reprezentowali jej historię i tradycje. Walcząc w na Bliskim Wschodzie, Afryce, we Włoszech walczyli o swój dom i o jego przyszłość. Narażając życie wierzyli, że ich postawa zmieni dzień jutrzejszy. Karpatczycy, którzy nie ugięli się przed historią. Broniąc Tobruku, uczestnicząc w zdobywaniu Monte Cassino, wyzwalając Anconę i Bolonię, walczyli o niepodległą i suwerenną Polskę.

Dlatego też, wierząc w podobne wartości i ich ponadczasowość, uznając, że młodzież należy wychowywać w takim duchu, przyjęliśmy imię 3 Dywizji Strzelców Karpackich.

HISTORIA PATRONA

Utworzenie SBSK

W październiku 1939r. zakończyła się niemiecka kampania w Polsce. Jeszcze w trakcie tej kampanii jak i tuż po, polscy żołnierze starają się przedostać przez Rumunię i Węgry w kierunku Francji, aby tam wstąpić do tworzonych przez Sikorskiego (od 7 listopada Wódz Naczelny) polskich sił zbrojnych. Sikorski zaplanował również stworzenie polskiego związku taktycznego na francuskim terytorium mandatowym Bliskiego Wschodu ( m. in. ze względu na informacje o polskich wojskowych uciekających albo bezpośrednio z Polski, albo z rumuńskich i węgierskich obozów internowania, przez Jugosławię i Turcję, którym bliżej było do Bejrutu niż do Marsylii). 19 grudnia 1939r. Sikorski  zwraca się z prośbą do gen. Gamelin- a, głównodowodzącego wojskami francuskimi o wydanie zgody na sformowanie polskiej jednostki na francuskim Bliskim Wschodzie. Zgoda sztabu francuskiego przyszła 30 grudnia1939r. 12 kwietnia 1940r. gen. Sikorski wydaje rozkaz organizacyjny o formowaniu Brygady Strzelców Karpackich (dowódcą został pułkownik- później generał- Stanisław Kopański). Na miejsce formowania się Brygady wyznaczono obóz pod miastem Homs (Hims) w Syrii. Po kapitulacji Francji, Brygada przedostaje się do brytyjskiej Palestyny (przełom czerwca i lipca 1940r.) Po zmianach dostosowujących Brygadę do wymagań brytyjskich będzie uczestniczyć w walkach w Egipcie. Po aprobacie wyższego dowództwa brytyjskiego 12 stycznia 1941r. Kopański wydaje rozkaz organizacyjny, tworzący Samodzielną Brygadę Strzelców Karpackich. SBSK będzie uczestniczyć w walkach w rejonie Mersa Matruh, w Tobruku, pod El- Ghazalą i Bardii a także w Cyrenajce. Po walkach SBSK wyznaczono na odpoczynek miejscowość Quastina w Palestynie (przełom kwietnia i maja 1942r.)

Utworzenie 3 DSK

Sikorski, zgodnie z wynikami rozmów z dowódcami sił alianckich (koniec kwietnia 1942r.) i ponaglany przez Churchilla, który naciskał, aby większość polskiego wojska ewakuowanego z ZSRR pozostawić na Środkowym Wschodzie, postanawia przyspieszyć organizację korpusu polskiego w tym rejonie. Rozkazem z 9 maja 1942r, SBSK przekształcono w dywizję strzelecka, która otrzymała swoją nazwę i numerację tj. 3 Dywizja Strzelców Karpackich, Jej formowanie rozpoczęto w Palestynie w rejonie Quastiny (na dow. wyznaczono gen. Bronisława Ducha -od 6 sierpnia 1943r.). Połączenie oddziałów ewakuowanych z ZSRR (tj. wyznaczonych do tego 9 DP i 10 DP) nastąpiło 3 maja 1942r. Oddziały organizującej się dywizji rozmieszczono w pięciu obozach: Quastina, Beit i Jirija, Izdud, Gan Javne. W październiku 1942r. przesunięto 3 DSK do Iraku. Po zakończeniu reorganizacji 3 DSK weszła w skład 2 Korpusu Polskiego pod dow. gen. Władysława Andersa.

Walki 2 Korpusu Polskiego

Korpus został skierowany do Włoch (grudzień 1943r.- kwiecień 1944r.} wchodząc w skład 8 Armii brytyjskiej. Tam skierowano go w kierunku bronionej przez Niemców  tzw. Linii Gustawa. Alianci do jesieni opanowali południe Włoch do linii Gustawa (silnie ufortyfikowane pozycje), gdzie kluczową rolę odgrywał klasztor na Monte Cassino. Od I 1944r. alianci próbują zdobyć Monte Ciasno, ale ich natarcia załamują się (trzy nieudane bitwy). W V zadanie zdobycia klasztoru otrzymał 2 Korpus Polski (i w chodząca w jego skład 3DSK). 11 V 1944r. rozpoczęła się czwarta bitwa. Polacy wykonali główne uderzenie od strony doliny rzeki Rapido w kierunku południowo- zachodnim. Do Monte Cassino podchodzono dwa razy i dopiero 18 V (po ogromnych stratach wśród żołnierzy) zdołano je zdobyć (pierwszy, który tam wszedł był podporucznik Kazimierz Gurbiel). Pomimo ogromnych strat 2 Korpus Polski musiał zdobyć jeszcze miasteczko Piedmonte                         4 VI 1944r. wojska alianckie wkroczyły do Rzymu. W tym czasie 3DSK otrzymała zadanie dojścia do Ancony. Tym samym współuczestniczyła w zdobyciu tego miasta (18VII). Kolejnym celem 3DSK było miasto Pesaro, które 31VIII 1944r. zdobyła, przełamując jako pierwsza na swoim odcinku Linię Gotów.                                                                                          Na wiosnę 1945r. 3DSK sforsowała rzekę Senio (celem miało być opanowanie rejonu na północ od Bolonii). 20 IV 1945 Polacy weszli do Bolonii. Symbolem jej zdobycia było zawieszenie na jej murach polskiej flagi. Tutaj Brygada zakończyła swój szlak bojowy.